Wasmachine

Vannacht zijn we verder gevaren. Terwijl iedereen ging slapen. Da´s niet simpel met dat ijsbreken, de hele schuit rammelt en schokt langs alle kanten. Net als je na een rustig stukje indommelt word je ineens zowat uit je bed gegooid, met een hoop gedonder. "Precies of ge in een wasmachine zit" zei mijn kamergenoot.

Vanochtend - na lang zoeken - een ijsplaat gevonden waar we konden aanmeren. Kapitein Henri kwam eergisteren een praatje maken en vertelde dat hij content was met de collectie foto´s die ik vorig jaar aan het schip had geschonken. En wettewa. hij vond mijn ijle landschappen het mooist! Ik ook. Fijne man, onze kapitein!

Lange wandeling gemaakt met 2 wetenschappers die de ijsdikte gingen meten. Elke 10 meter. Echt rap ging dat dus niet vooruit. Huizenhoge blauwe ijsbergen tegengekomen. Maar dat licht: heel raar en totaal vlak. Geen enkele nuance en nul dieptezicht. Dat is heel verwarrend en je moet goed uitkijken waar je je voeten zet. Het begrip "sneeuwblind" is me duidelijk geworden.




Zo´n wandeling van een paar kilometer over een ijsvlakte, dat is tegelijkertijd een koude en een warme bedoening. Je moet goed kijken waar je stapt, soms zak je ineens tot aan je kont in de sneeuw. En dan al die kleren aan, na een tijdje ben je kletsnat van het zweet. Katoenen kleren zijn hier niet van doen want dat wordt eerst nat en dan koud. Wol is wat je nodig hebt.