We got up early and got a big breakfast. Clouded weather and plus 5 degrees centigrade.
We prepare 2 dogsleds: one with 7 dogs for Raf and me - yes, we´re not exactly lightweights - and one with 6 dogs for Arne. It´s an incredible noise level these dogs produce when they see what´s going on. It´s quite a job but finally, we´re ready. Raf was standing on the sled, me in it. Raf got a little course in driving the sled and he was ready. First we drove through a birch forest to the banks of the Tana river. We followed these banks a while and then dived down from the banks, onto the icy river. An endless, icy plain stretches out before us. By now, the dogs are warmed up and they are quite enthousiastic. Alaskan Huskies can run up to 10 hours, so this is just the beginning.
After a few kilometers we continue on the river bank because the ice is gone a bit further down the river. Then we reach an enormous snowy plain at the beach of Tana fjord. Remains of German bunkers are spread around. We take a break to take some pictures. The dogs aren´t happy with this and produce a terrible racket. They want to get going again.
After three hours on the tundra, we arrive at home, tired and hungry. The sun has appeared and it is incredibly beautiful here now. This was our maiden ride, we will make some longer trips in the coming days.
Nederlands:Vroeg opgestaan en uitgebreid ontbeten. Bewolkt en mild, plus 5 graden, ongewoon.
Meteen 2 hondespannen voorbereiden: één met 8 honden voor Raf en mij - ah ja, wij zijn wij geen lichtgewichten, nee - en één met 6 honden voor Arne. En een leven dat die beesten maken als ze zien dat er gaat gereden worden, niet-te-houden! Een heel gedoe maar uiteindelijk waren we klaar. Ik in de slee, Raf rechtopstaand erachter. Hij had een korte cursus hondeslee rijden gekregen en was er klaar voor. We reden eerst door een berkebos naar de oever van de Tana-rivier en bleven die dan een eindje volgen. De Tana mondt uit in de Barentszee en is op deze hoogte meer dan een kilometer breed. Plots duikt de slee een tiental meter naar beneden, de oever af en de rivier op. Een onmetelijke ijsvlakte ligt voor ons. De honden zijn warm gelopen ondertussen en de damp slaat eraf. En het enthousiasme ook, zo´n beestjes kunnen tot 10 uur doorlopen, dus dit was nog maar het begin.
Na een paar kilometer over de rivier steken we terug de oever op want verderop houdt het ijs op. Plots doemt het Tanafjord op aan de einder. Énorm.
We duiken weer vanaf de oever van de rivier een enorme sneeuwvlakte in tot aan het strand. Resten van oude Duitse bunkers her en der. Even stoppen om te bekomen en wat foto´s te nemen. De honden vinden het maar niks en willen verder. Met z´n allen zetten die ineens een keel op, en maar loeien en huilen en blaffen, een echte pokkeherrie.
Na 3 uur in de toendra komen we moe en hongerig thuis. De zon is erdoor gekomen en het is hier gewoonweg schitterend mooi. Dit was een testritje, de komende dagen gaan we langere trips maken.
