Foto's hier.
Druilerig en koud. In de loop van de dag stopt het met regenen.
Photo: Ole-Kristian Losvik. Copyright © All rights reserved.
Sivert Høyem & The Volunteers (NO) zijn al aan 't spelen als we nog aan de ingang staan aan te schuiven. Sivert is de zanger van Madrugada en treedt op met zijn soloband. Het was nog maar de vraag of hij zou komen, zo vlak na de begrafenis van zijn vriend en gitarist Robert Burås. Maar wegblijven, dat zou Robert nooit goedgevonden hebben. Zodus. Mannen toch, wat een concert, wat een uitstraling! Zonder twijfel het hoogtepunt van Bukta.
Als Sivert als laatste nummer - alleen op het podium, gitaar in de hand - The Kids Are on High Street aanheft (uit "The Deep End", beest van een plaat, moet-je-hebben), als eresaluut aan zijn dode gitarist, dan krijgen velen, velen het te kwaad en tranen huilen met tuiten, daar op het strand. Straffe kost.
Nebula (US) zat vast op één of ander luchthaven en als vervanging kregen we Johnossi (SE). Twee jonge Zweden - John en Ossi, LOL -: één akoestische gitaar en één drumstel. Zelden, zelden zo krachtig zien spelen gelijk die 2 helden hier: on-fokkin-gelooflijk!!! Wat die gasten uit hun instrumenten toverden was platslaand! Vergelijkingen met The White Stripes, ja, maar véél beter. En die drummer mannen: donderslagen, muilperen, jafsen, zonder weerga! En die gitarist, akoestisch met effectpedalen: geen noot te veel, héél duidelijk en spijkerhard! Samen, gelijk een Zwitsere klok! Duidelijk nog een hoogtepunt op Bukta.
Brut Boogaloo (NO), ongeschminkte hardrock uit Oslo.
Ash (IRL) Ben ondertussen lichtjes beschonken en het geheel gaat me een beetje voorbij.
Iggy & The Stooges (US)
Onmiddellijk de beuk erin met "Loose" en de toon is gezet. Loeihard, met Iggy in bloot bovenlijf en nul-vet-procent op dat podium. Fris. Tromsø gaat collectief uit den bol en Iggy nodigt een deel volk uit op het podium, as usual. Met een deel enthousiast gestrip als gevolg, hij moest er ns goed mee lachen. De stemming zit er flink in als ook Sivert Høyem mee komt zingen: No fun, my babe, no fun!
Zelf stond ik in mijne ruime, Duitse, leren motorjas uit de tweede wereldoorlog en m'n zeemansklak op mee te genieten als ik 2 beschonken Noren wijsmaak dat ik de manager van de Stooges ben. Nou, dat wilden ze met bolle ogen geloven, en of ik hun een "ottograph" kon bezorgen van The Man?
No comments:
Post a Comment