Bukta III

Verslag Buktafestival zaterdag 21 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Druilerig en koud. In de loop van de dag stopt het met regenen.


Photo: Ole-Kristian Losvik. Copyright © All rights reserved.

Sivert Høyem & The Volunteers (NO) zijn al aan 't spelen als we nog aan de ingang staan aan te schuiven. Sivert is de zanger van Madrugada en treedt op met zijn soloband. Het was nog maar de vraag of hij zou komen, zo vlak na de begrafenis van zijn vriend en gitarist Robert Burås. Maar wegblijven, dat zou Robert nooit goedgevonden hebben. Zodus. Mannen toch, wat een concert, wat een uitstraling! Zonder twijfel het hoogtepunt van Bukta.
Als Sivert als laatste nummer - alleen op het podium, gitaar in de hand - The Kids Are on High Street aanheft (uit "The Deep End", beest van een plaat, moet-je-hebben), als eresaluut aan zijn dode gitarist, dan krijgen velen, velen het te kwaad en tranen huilen met tuiten, daar op het strand. Straffe kost.

Nebula (US) zat vast op één of ander luchthaven en als vervanging kregen we Johnossi (SE). Twee jonge Zweden - John en Ossi, LOL -: één akoestische gitaar en één drumstel. Zelden, zelden zo krachtig zien spelen gelijk die 2 helden hier: on-fokkin-gelooflijk!!! Wat die gasten uit hun instrumenten toverden was platslaand! Vergelijkingen met The White Stripes, ja, maar véél beter. En die drummer mannen: donderslagen, muilperen, jafsen, zonder weerga! En die gitarist, akoestisch met effectpedalen: geen noot te veel, héél duidelijk en spijkerhard! Samen, gelijk een Zwitsere klok! Duidelijk nog een hoogtepunt op Bukta.

Brut Boogaloo (NO), ongeschminkte hardrock uit Oslo.

Ash (IRL) Ben ondertussen lichtjes beschonken en het geheel gaat me een beetje voorbij.

Iggy & The Stooges (US)
Onmiddellijk de beuk erin met "Loose" en de toon is gezet. Loeihard, met Iggy in bloot bovenlijf en nul-vet-procent op dat podium. Fris. Tromsø gaat collectief uit den bol en Iggy nodigt een deel volk uit op het podium, as usual. Met een deel enthousiast gestrip als gevolg, hij moest er ns goed mee lachen. De stemming zit er flink in als ook Sivert Høyem mee komt zingen: No fun, my babe, no fun!
Zelf stond ik in mijne ruime, Duitse, leren motorjas uit de tweede wereldoorlog en m'n zeemansklak op mee te genieten als ik 2 beschonken Noren wijsmaak dat ik de manager van de Stooges ben. Nou, dat wilden ze met bolle ogen geloven, en of ik hun een "ottograph" kon bezorgen van The Man?

Bukta II

Verslag Buktafestival vrijdag 20 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Druilerig weer en koud, net boven de 10 graden.
Later klaart het een beetje op en het stopt gelukkig met regenen. De weergoden zijn ons niet goed gezind precies?

Ik sta weer bier te tappen vandaag en zie Taliban Airways (NO) als eerste band aantreden. Bluesrock, worden nogal ns vergeleken met de Queens of the Stone Age. Een stevige band en ze zorgen voor een sfeervol begin van de dag.
Foto: Tor Arne Vestbø. Copyright © All rights reserved.

Dan duiken de New Bomb Turks (US) op: hoogoctaan, energieke skatepunk. De regen zette een beetje een domper op het enthousiasme van het publiek en de Turks deden ontzettend hun best om de sfeer erin te houden, en dat lukte ook.

Midlake (US), een intermezzo met rustige muziek. Maar de mannen zijn beter temperaturen gewoon in Texas. De zanger kloeg nogal, het was veels te koud en hij wou naar huis naar zijn madam. De zjos.

The Waterboys (UK) kwamen, zongen en wonnen. Say no more.
Zanger Mike Scott blogt over Bukta hier.

Big Bang (NO), waar al dat jong, Noors grut zo vol van is? Onbegrijpelijk. Popbandje met 1 hitje waar alle meisjesharten een tikske sneller van slaan ja. Maar op 't podium mepte die drummer er flink naast en speelde die gitarist een deel vals. Met een zeurderige zanger erbij was de maat vol en ik stond de hele zooi vanachter mijn tapkraan uit te schelden. Bende omhooggescheten verwijfden, in de zee ermee.

Supergrass (UK) sloot af.

Ben ondertussen flink afgepeigerd na 9 uren bier tappen en mijne rug voelt als een plank. Die kou hier kruipt in uw kleren en in uw knoken, letterlijk. Morgen is m'n vrije dag.

Bukta I

Verslag Buktafestival donderdag 19 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Voorbije donderdag, vrijdag en zaterdag vond in Tromsø de vierde editie van het Buktafestival plaats. "Bukta" betekent baai en het festival gaat door op één van de mooiste stranden in Tromsø: het podium staat met de rug naar de fjorden, met de bergen aan de horizon. Het licht hellend terrein vormt een mooi amfitheater en de akoestiek is heel behoorlijk. Zelfs met zo'n 5000 man ter plaatse blijft het nog heel ruim. Dit jaar hebben we 15000 bezoekers mogen verwelkomen. Het festival is een non-profit organisatie en de boel draait grotendeels op vrijwilligers. Waaronder ikzelf, achter de tapkranen in de bar, daar waar een Belg thuis is.

De hoofdbar staat heel prominent op een heuveltje, zo'n 100m van het podium. Terwijl je werkt heb je uitstekend beeld en geluid.

Donderdag 19/7 begon met Ska Patrol (NO): Tromsø's enigste skaband met de middernachtzon, stokvis en Bob Marley als inspiratiebronnen. Acht man sterk worden ze omschreven als "Prozac in de poolnacht". Echte lolbroeken dus en dat was te horen. Als intro kon dit tellen!

Daarna was het de beurt aan The Hives (SE): spetterende, Zweeds punkrock van de bovenste plank. "Giganten uit het Oosten" zoals ze zichzelf noemen, en speelden de wei plat.

The Thermals (US) dan, van Oregon, met indierock. Niet veel van bijgebleven. Duh?, wot'appened?

Ondertussen is er flink wat volk gearriveerd en mijn tapkraan staat constant open. Pinten van een halve liter, prijs 7.5 €, dat kan tellen. Niet dat dat iemand tegenhoudt hoor, zat worden ze toch. Deze eerste avond tapten wij zo'n slordige 12000 pinten van een halve liter. Tel maar uit je winst.

Calexico (US) staat ondertussen op het podium en zorgt voor een verfrissing tussen al dat rockgeweld: TexMex Americana uit Tuscon, Arizona, met een warme mix van mexicaanse trompetten, akoestische gitaar, kontrabass, vibrafoon en latino temperament. Het weer en de sfeer is goed!

En dan waar heel veel Noren voor waren omhooggezakt, in denim en matrozenmuts: Turboneger (NO). Deathpunk, met Hank Von Helvete als frontman, een spekvent van meer dan honderd kilo en branie voor tien. Die staat daar in 'n Hollywoodpakske en bloot bovenlijf zijn pens te schudden, schaamteloos. Het is een vreugd om te zien. Zelf ook Noordnoren zijnde voelden ze zich op de thuiswei, dat was duidelijk. Enthousiasme à volonté en het publiek ging uit den bol.

Eén tragische noot: Robert Burås, de virtuoze gitarist van Madrugada werd vorige week dood aangetroffen in zijn appartement in Oslo. 31 jaar oud. Dit drukte de stemming in Noorwegen de afgelopen week, en zeker de rockscene was behoorlijk van de kaart. Hank nam even de tijd om Robert te eren en riep iedereen op voor 1 minuut uitgelaten jubel en applaus.

Foto: Tor Arne Vestbø. Copyright © All rights reserved.