Isfjorden, Spitsbergen

We zijn vannacht aangekomen in Spitsbergen. Onze boot ligt voor anker in het IJsfjord en het is stralend weer. Vanavond is er een feestje voor de dokter aan boord die afzwaait. En dan gaan we nog een stapje zetten in Longyearbyen met de collega's.
Morgen is het opendeurdag en dan is de bevolking en de media welkom aan boord. Ik geef een diashow met een deel van mijn foto's. Dinsdag vliegen we allemaal naar huis.

Naar huis

Varen. 2800 l diesel per uur. Kruissnelheid.
Gisteren van 19u tot 01u in het luik in de boeg gezeten, ik was er niet weg te slaan, tot grote hilariteit van de crew en mijn collega's. Die konden me zien via een camera in de ankerruimte en op de duur brachten ze me zelfs een pak boterhammen.
Ik heb het ijsbreken weer gefilmd en ook veel foto's genomen. Toen het opklaarde en de late avondzon doorbrak lag er een gouden gloed over het ijs, terwijl de hemel weerspiegelde in de zee. Dat was zo mooi en poëtisch dat ik er tranen van in de ogen kreeg.

Vertrek

Mistige ochtend, -11°C en 87% luchtvochtigheid. In de loop van de namiddag klaarde het op en kwam de zon erdoor. De temperatuur steeg tot -5°C.
Zo, het zit er bijna op, vanavond vertrekken we richting Spitsbergen. Onze ijsplaat zal geleidelijk aan smelten, splitsen of samenklonteren met andere ijsformaties. Niets blijft lang hetzelfde in deze wereld.

Ik heb weer een afspraak om vanuit het luik in de boeg te gaan filmen, daar kijk ik naar uit!

Coördinaat: 76°41'N - 20°34'W: 13:00u

Portret

Het sneeuwt. -11°C.
Vandaag vroeg kapitein-luitenant Wingsternæs of ik wat portretjes van hem wou maken op het ijs. Met de boot op de achtergrond. Om cadeau te doen aan zijn moeder. Vertederend. Zeker als ge'm ziet: een boom van een vent met een kale kop en een norse blik. Scares the shit out of everyone, maar ik vind em heel tof en dat is wederzijds. Prachtig gevoel voor humor ook, we hebben al flink wat afgelachen. Ik heb aan deze intense 3 weken een aantal fijne vrienden overgehouden en dat is heel mooi meegenomen.

Daarna hebben we nog een wandeling gemaakt: langs de Wundergarten, over de Mare Tranquilis, into Area 51 en zo naar Mordor. Weer een paar mooie, blauwe details gefotografeerd.

Coördinaat: 76°46'N - 07°26'W: 19:00u

Mordor

Bewolkt en zacht weer. Ben met Boele het ijs opgegaan. Boele is een Nederlander die een paar jaar geleden met zijn gezin op Vengsøya is neergestreken. Boele is een GIS-man: Geografisch Informatie Systeem of het aanleggen van databases met informatie gelinkt aan locatie. Ongeveer. Knappe kop dus en het duurde niet lang voor ie werd aangeworven op NP. Boele ging gisteren gaten boren in het ijs om de dikte te meten en ik liep even mee. Na 3 gaten geboord kwamen we aan de rand van Mordor en daar lagen een paar indrukwekkende ijsbergen met blauw ijs. Sommige van deze landschappen zijn niet van deze wereld...



Arvid merkte vandaag op dat de zon op een heel andere plaats opkomt, alsof de wereld gedraaid was?! En wat blijkt, onze ijsplaat - waar het schip aan vasthangt - is zuidwestwaarts gedreven en heeft zich onderweg geroteerd! Zo'n 180 graden. Dat is een heel gek effect want onze kleine wereld ziet er nog steeds hetzelfde uit, alleen komt de zon plots in het "westen" op?!

Akkerijs

Eindelijk een helicoptertochtje voor Geir, Arvid en mij. Het weer is fantastisch: het is niet te koud en de zon schijnt. Arvid zat naast de piloot, Geir en ik op de achterbank. Voor de gelegenheid was de rechterdeur eraf gevezen en wij twee konden dan naar buiten hangen en filmen. We kregen veiligheidsriemen aan en werden vastgeklonken met een lijn. Een kwartier lang rondgevlogen over een betoverend landschap, nergens een teken van civilisatie te zien. We deden ook een paar spectaculaire fly-by's over het schip. Heel mooi ijs gezien en er ook een nieuwe naam voor gevonden: akkerijs.

Coördinaat: 77°01'N - 06°37'W: 24:00u

Azuur IV

Een prachtige, milde dag. Temperatuur -6°C en weinig wind. In de loop van de dag stijgt de temperatuur tot -3°C. Iedereen is opgewekt, er wordt duidelijk meer gelachen en luider gepraat in de kantine. Volgens Anna, een Russische marinebiologe, is het de lente in de lucht.
We maken een wandeling over het ijs. Er is in de verte een glimmerende, blauwe vlek zichtbaar op de vlakte en we gaan dat eens van dichterbij bekijken. Het blijkt een naakte blok blauw ijs te zijn. Met de zon hoog aan de hemel en in tegenlicht schijnt het ijs als een diamant, het is wonderlijk schoon.

De oceanologen zijn begonnen met namen te geven aan delen van de ijsplaat: Death Valley, Wundergarten, Area 51, Mordor, Mare Tranquilis.

Neptunus

Koning Neptunus is op bezoek en iedereen die voor het eerst in z'n leven de grens van 80° noord heeft overschreden wordt gedoopt. "Allemaal in onderbroek opstellen in de gang naar het helicopterdek" roept de intercom in militaire stijl. Neptunus heeft al de hele dag het schip onveilig gemaakt met zijn gebulderlach door die pesterige intercom: mwwoeoehahaaaaa.

Brr, in je blootje in een kouwe, natte, smalle gang vol ijsrook.
Eén voor één worden we opgehaald. Het is mijn beurt. Naar buiten en héél de bemanning staat op het helicopterdek, inclusief een opblaasbaar zwembad vol ijswater. Midden in die hoop volk staat Neptunus, met drietand en masker. Voor hem ligt een enorme plak ijs. "KNIEL STERVELING, PLAT OP JE BUIK, OP HET IJS, PLAT!!!, EN KIJK ME AAN, KIJK ME IN DE OGEN!!!"
Ondertussen zijn twee gegasmaskerde recruten in ABC-pakken bezig met emmers ijswater. Ik ga neer, met mijn blote buik op die ijsblok, mmm, dat valt nog mee... tot ik twee emmers ijswater over m'n lijf krijg! En nog een keer! OE..WOEFF, kkkou, ni gelachen!
"GENOEG!" roept Neptunus, "HIJ IS GESLAAGD."
Ik krijg onmiddellijk een bekertje met een dubbele whisky toegestoken en die ging er vlot in. Ondertussen sta je daar wel kletsnat in uwen blote op het dek en het vriest dat het kraakt terwijl heel die bemanning en alle collega's staan te lachen. Gauw naar beneden en andere kleren aandoen.

Geir had natuurlijk alles gefilmd, dus daar kunnen jullie later ook van genieten, ik krijg de DVD. En ik ben weeral een certificaat rijker: Arctic Sea Certificate, confirms that "Noorderling" has entered the Kingdom of the Polar Bear by passing the latitude of 80° North in April 2007 - The candidate can from this day and at all times call himself a truly ARCTIC SEA SAILOR. Getekend: Henry Djupvik, Commanding Officer, KV Svalbard

Foto: LT Håkon Lindberg

Jappen

Stralende dag met veel zon.

Er is een Japans TV-team mee op de expeditie en daar wordt nogal over geklaagd. Ze lopen iedereen voor de voeten en breken een hoop regels. En dan doen alsof ze geen Engels verstaan terwijl iedereen goed weet dat ze wel Engels kunnen. Krommenaas spelen ja.

Vandaag mochten ze mee met de helicopter en ik ben wat foto's gaan nemen in de hangar en op het helidek. Daar was Shibasaki - de regisseur - aan de piloten aan 't uitleggen hoe ze moesten vliegen en wat en hoe hij wou filmen. Mo vent toch, gelachen, dien uitleg was je reinste Keizer-van-Japan-stijl, met hand en tand. En dan die smoelen van die Noren die daarrond stonden, kostelijk.

Azuur III

Nieuwe locatie

We zijn op onze nieuwe locatie aangekomen. De meerpalen worden in het ijs gezet en we leggen aan. Een grote twee meter dikke ijsplaat wordt onze honk voor de komende week.
Coördinaat: 77°19'N - 06°16'W: 24:00u

Icebreaker

De wind is gaan liggen en het is rustig buiten. Ideaal om door het luik in de boeg te gaan hangen en te filmen. Geir is gaan lobbyen op de brug. We mogen!

De ankerruimte is een enorme klankkast, met een infernaals gehuil van ijs tegen staal. Helemaal vooraan zit een luik, stevig dichtgeschroefd en met een hydraulische arm. Eerst een lifeline aandoen en vastklikken aan een buis.
Open the hatch.... tsssjjjjjjjj: een venster in de boeg, fantastisch.
We varen, en het ijs komt op ons toe, en die boeg kerft erin. Meterdik ijs splijt krakend open en de zwarte diepte laat zich even zien: door de druk van het schip klappen die scheuren weer dicht in wolken van ijsstof en splinters. Andere barsten planten zich als een bliksemschicht voort tot in de verte. Het ijs protesteert luidkeels.
Geir en ik, we zijn in ons element, dit is leven man! We filmen en fotograferen dat het een lieve lust is: mooie beelden schuin naar beneden, en recht vooruit, en zie hoe die ijsplaten op ons toekomen, afgewisseld met plekken duister water.
Dit gaan we meer doen.

Isbjørn på styrbord!

IJsbeer, ijsbeer!!!
Gauw de telelens op de camera en naar buiten. Oef, koud en geen tijd om kleren aan te doen..., daar is ie, op het ijs aan de waterkant. Nieuwsgierig kijkt ie: wat komen die hier doen?

Er zijn vanop de brug massa's sporen in de sneeuw gespot. Dat worden dus veel ijsberen de komende dagen.

15:00 We zijn ongeveer op onze bestemming aangekomen maar er is geen ijs. We hebben vast ijs nodig om aan te kunnen meren. Rechtsomkeer dan maar, terug noordwaarts op zoek naar dikker ijs.

Gepletterd

Zonnig en -17°C, 81% luchtvochtigheid.
De open zee aan onze linkerkant is weer helemaal dicht gepakt met gillend ijs en het schip wordt verpletterd door de gewelddadige natuur. Een ijsbreker heeft een ronde romp, precies voor deze situaties, zodat het schip alleen maar omhoog wordt geduwd.

18:00 Straks vertrekken we naar de volgende locatie, ongeveer 85 zeemijl zuidwaarts. We weten niet wat voor ons ligt maar ijzig wordt het in elk geval.

21:00 We zijn vertrokken. Straks ga ik weer foto's nemen, goed aankleden want met de wind is het snel -40°C daarbuiten.

Amai, die wind snijdt door merg en been. Mooi pannekoekenijs gezien: ijs van zeewater neemt namelijk eerst de vorm aan van een pannekoek.


Coördinaat: 78°26'N - 02°03'W: 24:00u

Kabel

20:00
De kabel van de CTD is gebroken en de hele zwik ligt op de bodem van de Poolzee. 125 000€ kost dat spel.
Dit instrument meet de temperatuur en de saliniteit van het water. Hiermee kunnen we de verschillende waterlagen ter plaatse weergeven: de bovenste laag is voornamelijk smeltwater, dan een warmere tussenlaag met Atlantisch water - de golfstroom dus - en helemaal onderaan koud, arctisch water van de Poolzee. Door de sterke stroming stond de staalkabel waaraan de CTD vasthing onder zware spanning. Het schuren tegen de kiel heeft waarschijnlijk de kabel beschadigd.

Azuur II

Stromingen

Mistig en -17°C, 80% luchtvochtigheid en lichte bries. Helicopter blijft weer binnen.
We zijn in stroomversnellingen terechtgekomen en leggen op korte tijd grote afstanden af. De ijsplaat waar we aangemeerd liggen drijft vooruit en verzamelt massa's drijfijs. Het schip moet constant manœvreren door de druk van het ijs en omdat de wind op de zijkant staat. Er wordt beslist van haaks tegen de ijsplaat te meren zodat we voorlopig uit de wind liggen en de motoren kunnen dempen. Het landschap verandert de hele tijd: ijsplaten die schijnbaar kilometers ver weg liggen stoten plots tegen de romp van het schip. Het landschap is weeral betoverend, er komt geen einde aan, ik neem honderden foto's, zowel digitaal als analoog. Dat digitale toestel is een zegen want ik kan direct naar binnen en de resultaten zien op mijn laptop. Op die manier kom ik ook te weten hoe ik goed moet belichten op film.

Azuur I

Verslavend.

Voor Geert

Mist

Mistig en -13°C, lichte bries. Helicopter blijft binnen.
Vannacht hebben een stel ijsberen een tentje van de wetenschappers dat vlakbij op het ijs stond verenneweert. We komen steeds dichter bij ijsberengebied. Er zijn namelijk zeehonden gespot en dan zijn er ook ijsberen in de buurt. Met die mist is het niet aangeraden van ver van het schip te gaan. Geir heeft zo'n kanon van een westernrevolver aan z'n riem hangen, just in case.

13:00 We wagen een tochtje op het ijs. Met die mist kan je er sfeervolle foto's maken.
Bijna nul zicht, alles is wit en het waait stevig. Ik verlies alle dieptezicht en moet uitkijken waar ik mijn voeten zet. De horizon is vaagweg te zien, een dun waterzonnetje priemt door de mist. Op een uur tijd verandert dit van nul zicht tot klare hemel met zon. Heb alle stadia gefotografeerd, mooie resultaten.

15:35: één van de meerpalen is in het water verdwenen en het landschap buiten is totaal veranderd. Het schip ligt plots in een breed kanaal met open water, en de andere oever is honderden meters afgedreven. (Op de foto zie je hoe het gisteren was, de linkse kant is nu open zee) Je hebt hier het gevoel ter plaatse te liggen maar dat klopt dus niet: we bewegen eigenlijk de hele tijd zuidwaarts, en het weer, de temperatuur en het ijs veranderen continue.

Coördinaten tot nu:
12-4-07: 80°13'N - 9°50'O: 06:30u, eerste ontmoeting met het ijs
12-4-07: 80°19'N - 10°09'O: eerste onderzoeksstation op het ijs
13-4-07: 79°50'N - 10°37'O: Smeerenburgfjord, Spitsbergen
14-4-07: 80°05'N - 00°09'O: 16:00u, we passeren de 0-meridiaan
14-4-07: 79°59'N - 02°33'O: 21:30u, verst West
14-4-07: 79°58'N - 02°25'O: 23:00u, eerste ankerplaats
15-4-07: 79°54'N - 02°27'O: 12:00u
15-4-07: 79°50'N - 02°29'O: 23:00u
16-4-07: 79°40'N - 02°17'O: 24:00u
17-4-07: 79°32'N - 01°51'O: 24:00u
Met dank aan Arvid Sveen

Frostbite

01:00 Juist terug van een tocht over het ijs. We wilden de avondzon hebben want dan zijn de kleuren het mooist.

09:00 Minder koud maar vochtiger lucht.
Ik heb "frostbite" op de tip van m'n neus. Niks serieus maar ik moet me beter beschermen tegen de kou. Juist daar omdat ik bij het fotograferen altijd met de neustip tegen die camera aanzit: die heeft een metalen frame en dat wordt natuurlijk ijzig koud. Vandaar.
IJsberen gespot: een moeder met twee kleintjes. Straks gaan Geir en ik ons installeren op het kanondek met telelenzen. Hopelijk vangen we een en ander op de gevoelige plaat.

23:50
Weer een tochtje over het ijs gemaakt. We drijven steeds meer zuidwaarts alhoewel het landschap niet verandert. Het is ook niet meer zo koud: -14°C. Dat is een merkbaar verschil met gisteren. Het is vredig en stil op het ijs.

Morgen gaan we vliegen met de helicopter.

Wally

Een mistige ochtend en koud: -25°C. We drijven stilletjes zuidwaarts, vannacht 3 zeemijl (x 1,852 voor km).
Deze middag kregen we bezoek van een walrus: dikke Wally, nieuwsgierig en languit lui in 't water.

Op het ijs

21:50
Uitstap op het ijs gedaan, in de stralende zon. Temperatuur -22°C.
De motieven in het ijs en de sneeuw zijn eindeloos mooi, hier kan ik de hele dag doorbrengen. We mogen alleen van de boot met een ijsbeerwacht: een gewapende recruut met radio, pistool en geweer die constant de boel in de gaten houdt.

Geir heeft goede contacten met de officieren aan boord en mag een beetje meer. Nu zit er helemaal vooraan in het schip een luik van waaruit je de boeg kan zien die door het ijs gaat. Je moet daar wel aan een touw gesjord hangen zodat je er niet uit mietert. Als we komende week naar de volgende positie varen mag ik ook een keertje. Dat worden spectaculaire foto's!

Loopbrug

Het schip ligt aangemeerd langs de kant van een grote, dikke ijsplaat. Vandaag werd er een groep op het ijs gezet om houten palen in het ijs te verankeren: boren, paal erin en water in het gat laten lopen. Zodoende krijgen we een meerpaal en kan het schip wat steviger worden vastgelegd. Deze positie blijven we namelijk houden de komende week en van hieruit worden er verschillende expedities georganiseerd.
Iedereen is aan het werk met boren en zeulen en wot not en niemand merkt dat het schip stil, stil, stilletjes afdrijft: de aluminium loopbrug is niet voldoende vastgemaakt en hangt maar met 2 haken vast aan de reling en onder het schip gaapt een diepte van 2000 meter... juist op het laatste nippertje merkt iemand dat we onze loopbrug gaan kwijtraken aan de arctische diepte en er wordt ingegrepen. Pff.
- gisteren gehoord van een officier: iemand had per ongeluk lichtjes tegen de één van de stuurspaken geduwd boven op de brug en dat had de motor heel stilletjes gedraaid zodat het schip van de kant ging. Accidentje dus.

Internet

We hebben vandaag allemaal internettoegang gekregen, dus vanaf nu zal ik elke dag verslag uitbrengen op deze blog.

Middernachtzon

Huilend ijs

Een heldere ochtend met stralende zon. We liggen midden in een witte ijswoestijn. Hier en daar zijn er open, dampende plekken. Het vriest -22°C, met een stevige wind maakt dat snel -40°C. Goed aankleden als we buitengaan dus. Videocamera moet in een speciale zak met verwarming, anders vriest dat kapot.

11:30 Screaming ice
Twee uur buiten staan filmen en fotograferen. Bitter koud en wind: af en toe kreeg ik zoveel tranen in de ogen dat ik geen klap meer zag.

De eerste kilometers varen ging heel vlot, open water zelfs. Maar al snel liepen we tegen een dikke ijslaag aan en het ijsbreken kon beginnen: vooruit, achteruit, steeds opnieuw, om die dikke korst te breken. Ik stond op het achterdek en de boot ging in achteruit, direct over die ijskorst: 6500 ton staal over anderhalve meter dik ijs. Dat geluid is fantastisch: screaming ice.

De helicopter is net terug van een verkenningstocht. Ze moesten barsten in het ijs gaan spotten zodat we die kunnen gebruiken om vooruit te geraken. Boot ligt stil.

Nul

00:23
Zicht nul. Boot ligt stil: Wachten op beter weer.
Temperatuur buiten -20°C.
Slaapwel.

IJsbreken

14:00u
Het sneeuwt en er staat een krachtige wind. Zicht tot 100m, -15°C.
De eerste ijsschotsen glijden voorbij en plots gaat alles heel snel: op een kwartier tijd zitten we in los pakijs. Onze boot stoomt erin, een indrukwekkend schouwspel: huizenhoge ijsplaten van een meter dik rijzen omhoog en tonen hun azuurblauwe onderkant. Het kielzog is een kolkende massa van ijs, water en sneeuw.

Het weer wordt slechter: lichte storm en zicht tot 50m. We komen dikker ijs tegen en onze ijsbreker moet vol gas geven om er door te geraken: 19000 PK, heel het kot brult en vibreert. En het geluid van die ijsschotsen tegen de romp: ijs tegen staal, wie wint? Huilend schrapend, een grove tandartsenboor in je bek!
De boot heeft 4 motoren die elk 360 graden kunnen draaien: 2 vooraan en 2 achteraan.

Noorden van Spitsbergen

We zijn vannacht terug naar Spitsbergen gevaren om daar het NP-schip Lance te ontmoeten. Er werd een helicopter overgevlogen.
Het is rustig weer en redelijk warm.

Noord-west Spitsbergen: dat zijn inderdaad hele spitse bergen en vandaar de naam die de Hollanders aan deze eilanden gaven.

De heli is geparkeerd en we stomen terug naar het ijs. Er staat een zware zee en ik zit op het dek. Een piepjonge recruut staat te spauwen over de reling.

Lunch. De helft van de collega's duikt niet op. Zeker geen honger?
Dutje doen, altijd goed middeltje tegen zware zee.

Simple step, huge leap

16:15
Ben met Arvid en Geir het ijs opgegaan maar we werden snel terug aan boord gecommandeerd want het ijs was aan het openbreken en iedereen geraakte geisoleerd op verschillende ijsschotsen. Er stond ook wat deining en dat geeft een heel mooi filmisch effect met al die ijsplaten die beginnen te golven. Ik heb daar mooie shots van gemaakt.
Het is hier onwerkelijk mooi en het weer is fantastisch: niet te koud en veel zon. Maar dat kan ook heel snel veranderen.

IJs

06:30u
Klonk...
Bonk..kadonk...
Ik word wakker in mijn kooi.
IJs!
Vliegensvlug uit bed, kleren aan, camera's pakken en naar buiten:
Witte wereld, een andere planeet. IJs, overal ijs. Een waterig zonnetje aan een oranjerige horizon. Het schip breekt zich letterlijk door die korst en ik kan die kolossale stukken ijs zien voorbijglijden, botsen en kraken. Ik ben helemaal alleen op het dek. Het is kouder op de open zee.
Kleuren: wit, grijs, azuur, appelblauwzeegroen, oranje, pêche.

De eerste ploeg wetenschappers is het ijs opgegaan, samen met de Japanse TV-ploeg. Ze boren gaten in het ijs om stalen te nemen. Iedereen heeft een survivalsuit aan en er zijn 2 geweren mee, in geval van.

Het weer verslechterd en het sneeuwt. Koud.
Het licht buiten wordt erg vlak en mijn collega's-fotografen geven op. Mooie horizonten gezien: gewassen en mistige landschappen met rare, vuile vlekken in de lucht.

Lunch: zalm, krab en pasta. De keuken aan boord is uitstekend.

Vertrek

Gewekt door de luidsprekers. Ontbijt. Dan de trainingszaal getest en gedoucht. Veiligheidsdrill en brandoefening. Rondleiding aan boord: indrukwekkende brug. Het was hier weer een stralende ochtend met een knalblauwe hemel en zon. Alles geraakt stilletjes uitgepakt en op zijn plaats.
11:30: de touwen worden losgemaakt en we zijn vertrokken.
Mooie foto's gemaakt van ons vertrek en van de natuur rondom.
Geir ontmoet: een local en freelance cameraman die voor NP werkt(e) en nu reportage maakt voor NRK en Süddeutscher Rundfunk. Hele toffe pee, ne rosse. We schieten onmiddelijk goed met mekaar op.
Er zijn ook verschillende Hollanders mee en da's lachen: Die Noren snappen niks van ons taaltje.

Bericht van de kustwacht

Expeditie naar Framstredet

KV Svalbard is dit jaar platform voor een expeditie naar Framstredet. 29 personen van verschillende instituten zijn aan boord. Vandaag zijn we, nadat alle voorzieningen veilig aan boord waren gebracht, vanuit Longyearbyen vertrokken. In fabelachtig winterweer.
Doel van de tocht is het verzamelen van informatie rond de Poolzee, hoe de verschillende zeestromingen het leven in de zee beïnvloeden en hoe de winter er ter plaatse uit ziet. Koud en voedselrijk water van de Poolzee ontmoet hier het warmere Atlantische water. Informatie hierover levert ons belangrijke puzzelstukken, o.a. in verband met klimaatonderzoek. Vakgebieden zoals oceanologie, meteorologie, biologie en fysica dragen op elk hun manier bij.

De expeditie is een gezamelijk project tussen de drie belangrijkste marine-onderzoeksmilieu's in Noorwegen: Norwegian Polar Institute, Meteorological Institute en Institute for Marine Research. Acht verschillende nationaliteiten zijn aan boord: Noors, Duits, Spaans, Russisch, Japans, Deens, Belgisch en Nederlands.

De Noorse kustwacht heeft de ijsbreker KV Svalbard ter beschikking gesteld voor de expeditie die gaat van 11 april tot 30 april 2007.

De vertrekdag wordt gebruikt om overzicht te krijgen en al het materiaal op zijn plaats te stouwen dat tijdens de tocht door de onderzoekers zal worden gebruikt. We gaan vervolgens door de veiligheidsroutines en doen bvb een paar brandoefeningen.

Zo snel we de ijskant bereiken testen we de uitrusting. In de loop van de komende dagen zullen we ook een helicopter krijgen van het onderzoeksschip Lance dat in de buurt ligt.

Henry Djupvik, Orlogskaptein, Skipssjef KV Svalbard

Aan boord

Rond half drie een taxi gepakt naar de kaai waar ons schip aangemeerd lag. Alle collega's van NFH en NP kwamen ook net aan van de luchthaven. Na een korte briefing gingen we aan boord met onze bagage en kregen onze kajuit toegewezen. Die was aan de kleine kant. Maar er is meer dan genoeg plaats aan boord om gerief te stouwen, dus uiteindelijk viel het wel mee. Ik kom wel overal met mijn kuif tegen 't plafond.
Problemen met de kraan, een aantal containers op het dek zijn verkeerd geplaatst: we vertrekken pas morgenmiddag.

Arctisch landschap

Ochtend op Spitsbergen

Een prachtige ochtend met blauwe hemel en zon. De sneeuw is verblindend.

Zeehonde

vel tegen 't plafond van 't café.

Het lijkt hier wel de wereld in het klein, met allemaal buitenlanders. Gisteren zat ik aan tafel met een stel Britten en Amerikanen, een Est en een Duitser, wat verderop zat een kluit lawaaierige Fransmannen, ginder Spaanse wetenschappers van Gran Canaria in heftige discussie. En de locals - in motocross-stylee - aan de toog. Snowscooter is hier het enigste voertuig waarmee je overal geraakt en de jonge gasten zijn natuurlijk fan: heelder flokken met scooters razen hier rond, lawaai en stank. Of liever de limo?