Belgica III - Onder water

Heb een deel mooie onderwateropnames gekregen van Tom Leys:
De resten van de Belgica.






Alle foto's © Tom Leys

Belgica II - Harstad

Boot naar Harstad genomen en Wim en Tom ontmoet, 2 Belgische duikers.
Er zijn grootscheepse NAVO-oefeningen aan de gang in Harstad, waaraan de Nederlandse, de Britse en de Belgische marine deelnemen. De Godetia en de mijnenveger Lobelia liggen hier voor anker in de haven en geven de Belgica Genootschap logistieke steun. Wij daar dus naartoe. Jawadde, geen klein bootjes. Eerst een rondleiding op de Lobelia en daarna werden we uitgenodigd bij de commandant. We kregen direct een Hoegaarden aangeboden en daarna een lunch. Goed gelachen. Ze wilden graag weten hoe een Belg als ik hier verzeild geraakt.

Dan naar de site gereden waar de Belgica rust. IJzige wind en temperatuur rond het vriespunt. Wim en Tom in hun pak gehesen en tot aan het water geholpen. Daar stopte spijtig genoeg de trip voor mij, ik kon niet mee het water in, dat trouwens 2 graden warm, of koud was.




De laatste rustplaats van de Belgica

Belgica I

'k Kreeg van de week een berichtje van een maat uit Antwerpen, die had op Radio 1 een reportage gehoord met Eddy Wouters, een Belgische kunstenaar. Die man zijn overgrootvader was in 1897 mee op expeditie naar Antarctica geweest. Met het zeilschip Belgica, onder leiding van Adrien de Gerlache. Nu ligt het wrak van dat schip toevallig hier 300km zuidwaarts, bij Harstad op de zeebodem. En de Belgica Genootschap wil dat gaan lichten. Dat niet alleen, in Boom zijn ze een kopie van dat zeilschip aan 't bouwen!
Ik dacht dus dat die mensen misschien wel geïnteresseerd zouden zijn in een lokale Belg. Ik heb dus mijn medewerking aangeboden bij die mensen, via Radio 1, en BINGO! Ik krijg zojuist een mail van de voorzitter van de Genootschap en die vroeg of ik contact wou opnemen. Ook Eddy Wouters is heel enthousiast en wil me ontmoeten. Ze hadden mijn foto's op mijn blog gezien en vonden het prachtig. Ik had ook geschreven dat ik een deel contacten heb bij de universiteit en het Polarinstituut, en dat ik vloeiend Noors spreek. En ja hoor, het is gelukt! Weer een nieuw avontuur dat ligt te wachten!

Radio 1
Belgica Genootschap

Cube

De foto's

Sirenen

V

Mordor I

Monk

Gin Tonic

Diamant

Bluetooth

Blue Velvet

Azur I

Sold

Isdanning/Sea ice forming, 1/10 - 100cm x 150cm
Zojuist verkocht aan een echtpaar uit Oslo. Made my day.
Foto genomen vanuit helicopter en toont de eerste stadia van de vorming van zeeijs. De stromingen laten deze fragiele ijsplaten in en over mekaar schuiven. Verschillende voetbalvelden, om een idee van grootte te geven.

Vernissage

Een paar foto's van de vernissage

Interview

Met Noordnoors magazine:
Aan welke expedities heb je deelgenomen?
Ik nam deel aan de iAOOS-expeditie in april 2007. De reis ging van het noorden van Spitsbergen naar de Framstrait, ten oosten van Groenland. In oktober 2007 nam ik deel aan de BIAC-expeditie in regie van UNIS, de universiteit van Spitsbergen. Deze reis ging naar de oostkust van Spitsbergen.
http://www.iaoos.no/
http://www.uib.no/people/ngfso/BIAC/
 
Welke ervaringen deed je op als kunstenaar tijdens de expedities?
Ik zag zeer speciale landschappen, die zich snel konden veranderen. Lange, liggende horizonten (scapes) hebben me altijd al gefascineerd en daar was er in het poolijs geen gebrek aan. De omgeving is vijandig aan de mens, en tegelijk zo mooi, uitnodigend, meditatief en hypnotiserend.
 
Met welke technieken werkte je onderweg? Foto, video, tekening...?
Ik werkte hoofdzakelijk met fotografie, zowel digitaal als analoog. Daarnaast had ik ook een DV-camera waar ik ongeveer 10 uur film mee gemaakt heb.
 
Heb je enkele gedachten rond het geografische, arktis?
Extreme koude. Min 45ºC. De afwezigheid van civilisatie. IJswoestijn. Meditatieve stilte. Vergankelijkheid: de ijsplaat waar we voor anker lagen bestaat niet meer, die is opgelost in de grote stroom.

Hoe druk je dit alles uit in je kunst?
Geen mensen aanwezig in mijn uitverkoren foto's. De eenzaamheid, mist, wijde horizonten, het schilderachtige in de wolken. De vijandige schoonheid.
 
Kan je kort de werken beschrijven die je in Tromsø gaat tonen? En welk is de titel?
Ik toon o.a. een kortfilm - Ice Breaker, die "in loop" draait - waar ik de camera op het helicopterdek leg en laat lopen. In kikvorsperspectief zie je de witte landingslijn en het hekken rond het dek. Het is een mooie, heldere avond met open hemel en een paar wolken. Vaagweg hoor je de motoren. Alleen de wolken en de horizon gaan op en neer, omdat het schip beweegt. Verder gebeurt er niets. Met wat geduld merk je hoe meditatief dit is.
Verder toon ik een dertiental landschappen op 70x100 cm en 100x150 cm. De werktitel is "Sirenen".
Geen loeiende maar vrouwelijke. LOL!

Video

Helicopterdek op YouTube.
Deze film wordt ook op de tentoonstelling getoond.
It is not MTV.

Tentoonstelling

Morgen om 19 u gaat in het museum voor moderne kunst een tentoonstelling open met o.a mijn foto's van de expedities. We hebben gans de week gewerkt met het ophangen en belichten van de tentoonstelling. Ik krijg veel positieve reacties. Hou de blog in de gaten voor een kleine reportage van de vernissage...

Epiloog

Gisteravond was er naar goede gewoonte een feestje aan boord. Finlo de Schot had een fles whisky bij voor Frank, de expeditieleider, en die was zo vriendelijk van die open te doen: Caol Ila. Mmh, dat was gene krot.
Ik heb weer een hele hoop volk leren kennen en goede contacten gelegd met wetenschappers uit Bergen, Spitsbergen en Schotland. De mensen waren enthousiast over mijn foto's en er is weer sprake van komende expedities.

Herrie

Grijs en mistig. De wetenschappers hebben de ganse nacht doorgewerkt. Mijn kajuit ligt precies onder dek dus dat was een herrie van jewelste: winchen, metaal op metaal, bangklang. Gelukkig had ik oordopjes bij me. Onbijt gemist.
Nu is er niet veel meer te doen dan te wachten tot we terug in de haven zijn.

Kapp Lee

Vandaag gaan we een weerstation opzetten op een landtong. Eerst gaat er een ploeg op verkenning want er zitten nogal wat ijsberen in de omgeving, we kunnen ze zien vanaf de brug.
Wachten.
Na de lunch is het eindelijk zover: overlevingspak aan, met goed wat warme kleren eronder, en de Zodiac in. Er staat een ruwe zee en we worden onmiddellijk kletsnat. Gelukkig heb ik mijn fototas in een plastieken zak zitten. We landen op een lang, zwart zandstrand. Uitladen. Het is koud en er staat een strakke wind. Vijf man is gewapend met geweren, revolvers en verrekijkers. Die moeten wacht staan terwijl de rest aan het werk gaat. Plots duiken er twee Beluga-walvissen op, helemaal wit zijn die. Zwarte rotsen en witte sneeuw. Mist. Eindeloze vergezichten met een veeg roze aan de horizon. Machtige bergen.





Het weerstation heeft een GSM-verbinding en een batterij die de poolnacht meegaat. Als het licht terugkomt zorgen zonnepanelen ervoor dat de batterij weer oplaadt.


Eén van de dames heeft "frostbite" opgelopen: bevrozen voet. De kleine teen ziet lijkbleek en de onderkant van de voet donkerblauw. Dat moet voorzichtig met lauw water verzorgd worden. Eigenaardig, ik had helemaal geen last van de kou?!

Storfjorden

Het weer is uitzonderlijk kalm, bewolkt maar rustig.
Er wordt weer een verankerde boei (mooring) uitgezet.
Het is mistig en we zien niet veel. Plots duikt er een ijsberg op: blauw met roetzwarte aders. Veel is er verder niet te doen dus kijken we maar een beetje film.

De komende dagen gaan we aan land om een weerstation op te zetten. Hopelijk klaart het dan een beetje op want de omgeving is spectaculair.

Varen

Hele dag gevaren. Ruwe zee. Ik begin zeeziek te worden. Plat gaan liggen helpt. We ronden de zuidspits.

Isfjorden

De wetenschappers hebben de ganse nacht doorgewerkt in ploegen en hebben op verschillende plaatsen waterstalen genomen (CTD). Het is een stralende ochtend met open hemel. De zon komt nog heel even boven de horizon maar de winter is in aantocht en nu duurt het niet lang meer voor de poolnacht begint. In Tromsø duurt die 2 maanden maar hierboven duurt het 4 maanden. En donker hoor!
We varen nu terug naar Longyearbyen en vannacht gaat de tocht verder naar Storfjorden. Het krioelt er van de ijsberen en walrussen...

Vandaag is er internet aan boord, maar voor de rest van de expeditie niet. Verder verslag volgt later.


Foto: Billefjorden

Billefjord

08:00u, UNIS. Kennismaking met wetenschappers en studenten.
09:00u, alle hens aan dek, trossen los, we varen. Eerst naar Billefjorden, dat is een zijarm van Isfjorden. Daar ligt aan de overkant Pyramiden, een Russische nederzetting die eind jaren negentig plots verlaten werd. Een spookstad. Daar staan de kastrollen nog op tafel, de gazet ligt open en het speelgoed van de kinderen slingert rond. Macaber. De koolmijn werd van de ene dag op de andere niet meer rendabel gevonden en er werd beslist van de boel neer te leggen, zomaar ineens. De naam Pyramiden komt van de pyramidevormige bergtop vlakbij.

Aan het einde van het fjord komt een enorme gletsjer in zee uit: Nordenskioldbreen. De kilte slaat je om de oren. Twee massieve bergpieken rijzen er middenin omhoog.

Er wordt een verankerde boei (mooring) uitgezet met meetinstrumenten op verschillende dieptes aan de kabel bevestigd, en die blijft een heel jaar liggen.

Het eten aan boord is zoals gewoonlijk weer heel goed. Een luxeleventje eigenlijk want je hoeft alleen maar aan te schuiven.

Spitsbergen

Longyearbyen, Spitsbergen.
Het is hier zonnig weer en koud. Heb mooi uitzicht vanuit m'n kamer in het SAS-hotel. Morgen moeten we om 08:00u present zijn op UNIS, de universiteit van Spitsbergen. Om 09:00u vertrekt de boot. Dan varen we voorbij de Zuidspits en weer naar het noorden, Storfjorden in.
Zo dadelijk ga ik even naar café Kroa, daar hebben ze lekkere biefstukken, mmm.

Lance

Bipolar Atlantic Thermohaline Circulation (BIAC)

Vandaag bericht gekregen van de expeditieleider dat er plaats is voor mij aan boord van de Lance. Van 11 tot 17 oktober ga ik mee op expeditie naar de oostkust van Spitsbergen.

Doelen van de expeditie:
• Identify locations where dense water is formed (open ocean, shallow shelves)
• Study dense water formation processes; cooling, ice formation, convection
• Identify dense water pathways on shelves and in semi-closed basins
• Study the cascading of dense water towards the deep ocean
• Define physical and biogeochemical controls on ocean carbon biogeochemistry
• Investigate relationships between variability in deep-water formation, CO2 uptake rates and large-scale natural or anthropogenic climate forcing
• Obtain paleo-records of dense-water formation rates

Zo, nu weten jullie dat ook weer.

In oktober wordt het stilaan poolnacht over de Barentszee, een soort schemering, het vagevuur. Ik verwacht betoverende landschappen en de Aurora Borealis.

Tentoonstelling

Gisteren telefoon gekregen van de cultuurdienst van de provincie: of ik mijn foto's van de expeditie wil tentoonstellen in Kunstforening, het provinciaal museum voor moderne kunst. De Universiteit en het Polarinstitutt hadden mij aanbevolen en gaan samen met de cultuurdienst voor subsidies zorgen zodat ik die dingen treffelijk kan laten afdrukken en inkaderen. Ik moet jullie niet vertellen hoe tevreden ik hiermee ben zeker?

En er is nog meer: in oktober wordt er door de Universiteit van Spitsbergen (UNIS) en IPY een expeditie georganiseerd naar de Oostkust van Spitbergen: woeste wateren, steile kliffen, gletsjers en ijsberen. Of ik mee wil als fotograaf? En of! Van 10 oktober tot 18 oktober zit ik weer op de koude poolzee.

Hondeslee

We hebben een vriendin van Siv op bezoek, Marit. Ze woont in Tana met man en kinderen en ze hebben een sledehondeboerderie. Tana ligt nog 800 km noordelijker en het is er wondermooi. Ze willen er een toeristbedrijf beginnen en ik stelde voor van een fotoreportage te komen maken. Deal. Komende winter gaan we met z'n allen hondeslee rijen in Tana! Nog iemand zin om mee te gaan?

Culinair

Gefrituurde walvis. Mmm.
Men neme een walvissteak en snije daar dunne schijven van. Gooi dat in een marinade van ei, gember, chili, koriander, soyasaus, peper en zout. Beetje dille. Strooi sesamzaadjes over het vlees en duw die er een beetje in. Het geheel in de bloem rollen en dan een minuutje bakken in een wok met flink wat hete soyaolie. Heet serveren. Heerlijk.

Zeilen

Van 't weekend zijn we gaan zeilen met de Kallinika: een stalen zeilschip van 75 voet, van de befaamde Noorse milieuorganisatie Bellona. Een onvergetelijke trip. Eerst zijn we naar 't Karlsøya-festival gevaren, een muziekfestival op een klein eilandje. Zelden zoveel zatte flurken bij mekaar gezien, moventôh! Ook flink wat vis gevangen waar we "fiskekaker" van maakten, da's zowat hetzelfde als gehaktballetjes maar dan van vis. Héél lekker!

Veel foto's genomen van het schip, met alle zeilen gehesen. Zelf zat ik met de big chief Hauge in een snelle Valiant 850. Na de fotosessie zijn we dan naar Tromsø gevaren met die Valiant om nog wat mensen te gaan oppikken.

En onderweg, die aeon-oude bergen, dat was zó indrukwekkend, ik begon te daveren van de emoties en zat waarlijk te bleiten.

Zomer

Het is hier al enkele weken ronduit STRALEND weer, echt ongewoon, en warm. Vorige week was het zelfs 29°C in de schaduw. Geen idee waarom we naar Zuid-Frankrijk zouden gaan?

Bukta III

Verslag Buktafestival zaterdag 21 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Druilerig en koud. In de loop van de dag stopt het met regenen.


Photo: Ole-Kristian Losvik. Copyright © All rights reserved.

Sivert Høyem & The Volunteers (NO) zijn al aan 't spelen als we nog aan de ingang staan aan te schuiven. Sivert is de zanger van Madrugada en treedt op met zijn soloband. Het was nog maar de vraag of hij zou komen, zo vlak na de begrafenis van zijn vriend en gitarist Robert Burås. Maar wegblijven, dat zou Robert nooit goedgevonden hebben. Zodus. Mannen toch, wat een concert, wat een uitstraling! Zonder twijfel het hoogtepunt van Bukta.
Als Sivert als laatste nummer - alleen op het podium, gitaar in de hand - The Kids Are on High Street aanheft (uit "The Deep End", beest van een plaat, moet-je-hebben), als eresaluut aan zijn dode gitarist, dan krijgen velen, velen het te kwaad en tranen huilen met tuiten, daar op het strand. Straffe kost.

Nebula (US) zat vast op één of ander luchthaven en als vervanging kregen we Johnossi (SE). Twee jonge Zweden - John en Ossi, LOL -: één akoestische gitaar en één drumstel. Zelden, zelden zo krachtig zien spelen gelijk die 2 helden hier: on-fokkin-gelooflijk!!! Wat die gasten uit hun instrumenten toverden was platslaand! Vergelijkingen met The White Stripes, ja, maar véél beter. En die drummer mannen: donderslagen, muilperen, jafsen, zonder weerga! En die gitarist, akoestisch met effectpedalen: geen noot te veel, héél duidelijk en spijkerhard! Samen, gelijk een Zwitsere klok! Duidelijk nog een hoogtepunt op Bukta.

Brut Boogaloo (NO), ongeschminkte hardrock uit Oslo.

Ash (IRL) Ben ondertussen lichtjes beschonken en het geheel gaat me een beetje voorbij.

Iggy & The Stooges (US)
Onmiddellijk de beuk erin met "Loose" en de toon is gezet. Loeihard, met Iggy in bloot bovenlijf en nul-vet-procent op dat podium. Fris. Tromsø gaat collectief uit den bol en Iggy nodigt een deel volk uit op het podium, as usual. Met een deel enthousiast gestrip als gevolg, hij moest er ns goed mee lachen. De stemming zit er flink in als ook Sivert Høyem mee komt zingen: No fun, my babe, no fun!
Zelf stond ik in mijne ruime, Duitse, leren motorjas uit de tweede wereldoorlog en m'n zeemansklak op mee te genieten als ik 2 beschonken Noren wijsmaak dat ik de manager van de Stooges ben. Nou, dat wilden ze met bolle ogen geloven, en of ik hun een "ottograph" kon bezorgen van The Man?

Bukta II

Verslag Buktafestival vrijdag 20 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Druilerig weer en koud, net boven de 10 graden.
Later klaart het een beetje op en het stopt gelukkig met regenen. De weergoden zijn ons niet goed gezind precies?

Ik sta weer bier te tappen vandaag en zie Taliban Airways (NO) als eerste band aantreden. Bluesrock, worden nogal ns vergeleken met de Queens of the Stone Age. Een stevige band en ze zorgen voor een sfeervol begin van de dag.
Foto: Tor Arne Vestbø. Copyright © All rights reserved.

Dan duiken de New Bomb Turks (US) op: hoogoctaan, energieke skatepunk. De regen zette een beetje een domper op het enthousiasme van het publiek en de Turks deden ontzettend hun best om de sfeer erin te houden, en dat lukte ook.

Midlake (US), een intermezzo met rustige muziek. Maar de mannen zijn beter temperaturen gewoon in Texas. De zanger kloeg nogal, het was veels te koud en hij wou naar huis naar zijn madam. De zjos.

The Waterboys (UK) kwamen, zongen en wonnen. Say no more.
Zanger Mike Scott blogt over Bukta hier.

Big Bang (NO), waar al dat jong, Noors grut zo vol van is? Onbegrijpelijk. Popbandje met 1 hitje waar alle meisjesharten een tikske sneller van slaan ja. Maar op 't podium mepte die drummer er flink naast en speelde die gitarist een deel vals. Met een zeurderige zanger erbij was de maat vol en ik stond de hele zooi vanachter mijn tapkraan uit te schelden. Bende omhooggescheten verwijfden, in de zee ermee.

Supergrass (UK) sloot af.

Ben ondertussen flink afgepeigerd na 9 uren bier tappen en mijne rug voelt als een plank. Die kou hier kruipt in uw kleren en in uw knoken, letterlijk. Morgen is m'n vrije dag.

Bukta I

Verslag Buktafestival donderdag 19 juli 2007 - Tromsø, Telegrafbukta
Foto's hier.

Voorbije donderdag, vrijdag en zaterdag vond in Tromsø de vierde editie van het Buktafestival plaats. "Bukta" betekent baai en het festival gaat door op één van de mooiste stranden in Tromsø: het podium staat met de rug naar de fjorden, met de bergen aan de horizon. Het licht hellend terrein vormt een mooi amfitheater en de akoestiek is heel behoorlijk. Zelfs met zo'n 5000 man ter plaatse blijft het nog heel ruim. Dit jaar hebben we 15000 bezoekers mogen verwelkomen. Het festival is een non-profit organisatie en de boel draait grotendeels op vrijwilligers. Waaronder ikzelf, achter de tapkranen in de bar, daar waar een Belg thuis is.

De hoofdbar staat heel prominent op een heuveltje, zo'n 100m van het podium. Terwijl je werkt heb je uitstekend beeld en geluid.

Donderdag 19/7 begon met Ska Patrol (NO): Tromsø's enigste skaband met de middernachtzon, stokvis en Bob Marley als inspiratiebronnen. Acht man sterk worden ze omschreven als "Prozac in de poolnacht". Echte lolbroeken dus en dat was te horen. Als intro kon dit tellen!

Daarna was het de beurt aan The Hives (SE): spetterende, Zweeds punkrock van de bovenste plank. "Giganten uit het Oosten" zoals ze zichzelf noemen, en speelden de wei plat.

The Thermals (US) dan, van Oregon, met indierock. Niet veel van bijgebleven. Duh?, wot'appened?

Ondertussen is er flink wat volk gearriveerd en mijn tapkraan staat constant open. Pinten van een halve liter, prijs 7.5 €, dat kan tellen. Niet dat dat iemand tegenhoudt hoor, zat worden ze toch. Deze eerste avond tapten wij zo'n slordige 12000 pinten van een halve liter. Tel maar uit je winst.

Calexico (US) staat ondertussen op het podium en zorgt voor een verfrissing tussen al dat rockgeweld: TexMex Americana uit Tuscon, Arizona, met een warme mix van mexicaanse trompetten, akoestische gitaar, kontrabass, vibrafoon en latino temperament. Het weer en de sfeer is goed!

En dan waar heel veel Noren voor waren omhooggezakt, in denim en matrozenmuts: Turboneger (NO). Deathpunk, met Hank Von Helvete als frontman, een spekvent van meer dan honderd kilo en branie voor tien. Die staat daar in 'n Hollywoodpakske en bloot bovenlijf zijn pens te schudden, schaamteloos. Het is een vreugd om te zien. Zelf ook Noordnoren zijnde voelden ze zich op de thuiswei, dat was duidelijk. Enthousiasme à volonté en het publiek ging uit den bol.

Eén tragische noot: Robert Burås, de virtuoze gitarist van Madrugada werd vorige week dood aangetroffen in zijn appartement in Oslo. 31 jaar oud. Dit drukte de stemming in Noorwegen de afgelopen week, en zeker de rockscene was behoorlijk van de kaart. Hank nam even de tijd om Robert te eren en riep iedereen op voor 1 minuut uitgelaten jubel en applaus.

Foto: Tor Arne Vestbø. Copyright © All rights reserved.

Kajak

Ben van 't weekend een kajakcursus gaan volgen, voor beginners. Anderhalve dag met practische oefeningen in o.a redding en zelfredding, ronddraaien en uit de boot komen, remmen, omkeren, golftechniek... Heel interessant en veel geleerd. Heb me aangesloten bij de club en kan nu kajak en uitrusting huren voor een prik. Het is hier heel mooi deze tijd van 't jaar, nu de sneeuw zo in koeievellen op de bergen ligt en al het groen explodeert.

Epiloog

Vorige dinsdag landde ons vliegtuig in Tromsø, we zijn weer thuis, in de bewoonde wereld. Veilig, warm, asfalt, winkels, café's, kantoren, collega's, auto's, lente. De dagelijkse routine staat weer voor de deur en ik weet niet of ik daar wel zo gelukkig mee ben? Ik ben thuisgekomen met een schat aan beeldmateriaal: duizenden foto's - zowel digitaal als analoog - en 10 uur met video. Dat moet ik allemaal gaan bekijken en sorteren: er is wetenschappelijk materiaal, landschap, flora, fauna en veel technisch materiaal zoals boten en helicopters. Een job met andere woorden.
Ik krijg veel cred voor mijn werk en heb een schat aan contacten opgedaan: de kapitein van het schip zelve o.a, die heel tevreden was met de foto's die ik aan het schip heb gegeven. "Noorderling, je hebt je sporen achtergelaten aan boord, waar we je erg dankbaar voor zijn!" Wel, met kapitein Djupvik mag ik nog eens mee heb ik horen vertellen, hehe. Goeie relaties gemaakt met een deel wetenschappers van Norsk Polarinstitutt en van het nationale Metereologisk Institutt. Volgend jaar gaat deel twee van de expeditie, opnieuw naar de Framstrait, het pakijs voor de Groenlandse kust. En ik ben uitgenodigd.
En dan is er Geir, wat een vent! Hij woont en werkt op Spitsbergen en wij zijn goei vrienden geworden. Ik heb in ieder geval een stek in Longyearbyen en dat is een goeie zaak want daar is veel te beleven. Geir gaat volgende lente ijsberen filmen aan de oost- en de noordkant van de eilanden. Met een sneeuwscooter en een tent en een hoop gerief. En ge moogt eens raden, jawel, ik mag mee.